Η “ζάνταινα” της Κλεισούρας, όπως την θυμούνται οι παλαιότεροι, έζησε την περισσότερη ζωή της στην μονή της Παναγίας πλησίον του χωριού.
Η παιδική μου μνήμη έχει συγκρατήσει την “γιαγιά-Σοφία” με το τσεμπέρι της και τα λίγα παλιά και τριμμένα ρούχα να ανεμίζουν άκομψα επάνω σε ένα κορμί λιπόσαρκο, σχεδόν εξαϋλωμένο.
Έφερε επάνω της μεγάλη ουλή από μια εγχείρηση που της είχε γίνει κατά τρόπο θαυματουργικό, την οποία και επιδείκνυε σε μερικούς, παρακαλώντας τους να δούν και να πιστέψουν.
Μιλούσε με τα πουλιά και τα αγρίμια. Η εντύπωση που έδινε σε όσους την συναντούσαν ήταν ότι δεν ανήκε σε αυτόν τον κόσμο. Γιαυτό και η εδώ παρουσία της έδειχνε μια απόκοσμη σαλότητα.
Κατατάχθηκε επισήμως φέτος (2012) στην χορεία των Αγίων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου